Wino latem
Wino jest trunkiem dobrym niemal na wszystkie okazje i każdą porę roku. Wciąż najwięcej pijemy win czerwonych, co jest tendencją ogólnoświatową. Jednak latem warto większą uwagę zwrócić na orzeźwiające wina białe i różowe.
Białe lekkie wino często traktuje się jako aperitif, dla pobudzenia apetytu. Zwiększa ono naszą wrażliwość na smak. Można je też pić bez jedzenia lub do lekkich posiłków.
Trunek ten powstaje z tzw. białych odmian winogron, które w istocie mają barwę raczej żółtą, zieloną, ale nigdy ciemnoczerwoną. Proces fermentacji win białych odbywa się w zamkniętych kadziach, by chronić moszcz przed szkodliwym utlenianiem, które powoduje brunatnienie wina.
Białe wino można też uzyskać z czerwonych gron, ale jedynie z soku, bez skórek. To właśnie skórki zawierają czerwony pigment i one decydują o ciemnej barwie trunku. W praktyce ten drugi sposób jest stosowany rzadko, raczej wykorzystuje się go do otrzymywania win różowych.
Najpopularniejsze białe szczepy to:
Chardonnay – najpopularniejsza i najbardziej powszechna biała odmiana na świecie, nazywana królewską. Rodzimym miejscem uprawy Chardonnay jest Burgundia, a zwłaszcza Chablis, tam powstaje klasyczne białe wino Chardonnay. Łatwość adaptacji szczepu do różnych warunków klimatycznych spowodowała jego masową uprawę w różnych regionach winiarskich Starego i Nowego Świata. Jest to jedna z najbardziej uniwersalnych odmian winorośli. Wina Chardonnay nie mają charakterystycznego smaku, można im nadać dowolny charakter. Przywołują jednak najlepsze skojarzenia: jabłko, miód, akacja, gruszka, melon, brzoskwinia, owoce tropikalne, dodatkowo wzmocnione przez dębinę o aromaty przypiekanego drewna, wanilii i migdałów.
Riesling to szczep, który potrafi dać całkowicie różne wina, zależnie od miejsca dojrzewania. Najszlachetniejsze grona tej odmiany uprawiane są w Niemczech i Alzacji. Długo dojrzewające grona dają wina pełne niuansów kwiatowych, owocowych, świeżych, z aromatem minerałów, miodu i lipy. Trunki często orzeźwiające i lekkie, choć riesling z winogron poddanych szlachetnej pleśni daje też wina słodkie.
W przeciwieństwie do chardonnay riesling nie ma żadnych niuansów dębowych.
Sauvignon Blanc to szczep narodzony w Bordeaux i Dolinie Loary. Daje aromatyczne, lekkie, orzeźwiające, mocno kwaskowe wina, lekkie lub średnie, zazwyczaj wytrawne. Wino skomponowane z tego szczepu może mieć ziołowy posmak i bukiet. Może również rozwijać aromaty mineralne, warzywne i owoców cytrusowych. Na swych rodzimych terenach, czyli w Bordeaux, doskonale łączy się z odmianą Sémillon, stanowiąc podstawę najlepszych białych bordoskich win.
Gewürztraminer – mimo swych fonetycznych skojarzeń z winiarstwem niemieckim – jest odmianą narodzoną we Włoszech, a głównym regionem upraw jest Alzacja.
Gewürztraminer daje głęboko zabarwione i aromatyczne wina o silnym korzennym zapachu („gewürz”, czyli korzeń). Odznaczają się niską kwasowością, dużą zawartością alkoholu oraz wysokim poziomem cukru. Szczególnie mocno wyczuwalne są aromaty liczi, róży i owoców egzotycznych.
Sémillon – krzew tej odmiany winorośli daje grona z cienką skórką, podatne na szlachetną pleśń, ze szczególnym powodzeniem w Sauternes i Barsac. Zbiory trwają bardzo długo, nawet do listopada, powtarzane są wielokrotnie tak, aby wyselekcjonować najlepsze grona nasycone najwyższej jakości składnikami. Do produkcji wina wybiera się jedynie winogrona zaatakowane przez szlachetną pleśń, dające dobrze zbudowane, bogate, słodkie wina, o aromacie figi i owoców cytrusowych.
Białe wina są zwykle bardziej orzeźwiające od czerwonych. Dodatkowo podajemy je schłodzone, stąd naprawdę dobrze nadają się na czas letni, również do picia na powietrzu.
Jednak, jak widać, prócz tych lekkich i orzeźwiających wyróżniamy jeszcze inną kategorię. Wina półwytrawne oraz wytrawne i ciężkie, aromatyczne. Zasada jest taka, że im słodsze i cięższe białe wino, tym niższa temperatura jego podawania.
Wina różowe nie cieszą się jeszcze w Polsce zbyt duża popularnością. Szkoda. To trunek świetnie pasujący do lekkich potraw i sałatek, szczególnie latem.
Najbardziej popularny sposób wytwarzania win czerwonych to pozostawianie w procesie winifikacji gron czerwonych wraz ze skórkami tylko przez kilka godzin. Do wina dostaje się bardzo niewiele garbnika zawartego w skórkach, przez co jego barwa pozostaje jasna.
Nie wszystkie wina koloru różowego nazywają się rosé. Niektóre, w istocie różowe, nazywane są białymi. Najlepszym przykładem jest white zinfandel.
Zinfadel jest szczepem najbardziej kojarzonym z Kalifornią, choć ma pochodzenie włoskie. Szczep ten, uprawiany również w Chorwacji, Australii i RPA, nie udaje się nigdzie tak dobrze jak w Ameryce. W Kalifornii traktowany jest niemal jak dobro narodowe. Charakterystyczne dla krzewów Zinfandel jest nierównomierne dojrzewanie gron. Niektóre owoce są wyjątkowo słodkie, stąd czerwone wina Zinfandel mogą mieć wysoki poziom alkoholu. Wina z tego szczepu są obfite, owocowe, najlepsze młode, w pierwszych sześciu latach. W roku 1972 postanowiono z tej czerwonej odmiany zrobić wino różowe, nazywając je „biały zinfandel”. Delikatnie, słodkie i mocno owocowe wino trafiło w upodobania amerykańskich konsumentów. White zinfandel stał się rynkowym przebojem i masową marką. Obecnie około125 kalifornijskich firm winiarskich produkuje wina z odmiany Zinfandel. I tak choć to wino nazywa się white, jest na ogół mniej wytrawne od klasycznego rosé, często mylnie uważanego za słodkie.
Różowe wina podajemy schłodzone, podobnie jak wina białe. Z pewnością znakomicie będą smakowały na łonie natury.
